منصور فلامکی، چهره ماندگار معماری و شهرسازی کشور در گفت و گو با قدس آنلاین با بیان این مطلب افزود: اگر بخواهیم معماری را به سبک دیگران بسازیم در بهترین شرایط به همان معماری‌هایی می‌رسیم که تنها از شکل آن تقلید کرده‌ایم و حتی به معنای آن نمی‌رسیم؛ اندیشیدن به هر چیز زیبا نیازمند تفکری نظم یافته است که این سبب می‌شود ما بتوانیم معماری را تعریف کنیم.

وی با اشاره به اینکه با روند رو به‌ رشد شهرنشینی، سبک زندگی مردم نیز به‌ تدریج تغییر پیدا کرد و خانه‌های یک طبقه قدیمی و با صفا جای خود را به آپارتمان‌های بی ‌روح و بلند مرتبه سازی ها داد، افزود: شرایط  حال حاضر ما در آپارتمان ها برگرفته از زندگی فرنگی است که نه با قوانین ما انطباق دارد و نه با حقوق شهروندی همخوانی دارد و با حقوق قابل تعریف ما در فضای همزیستی انسان ها و همدلی و همبستگی نیز هیچ ارتباطی ندارد و همه اینها نادیده گرفته شده است.

وی با تأکید بر اینکه بلند مرتبه سازی ها در گذشته نه در شهرها و نه در روستاها هیچ گاه نبود و اتفاق نمی افتاد، ادامه داد: این معماری سنتی و این سبک زندگی به مرور زمان از ریشه تغییر کرد وقتی ما دیگر قوانین مالکیت را تعریف نکردیم، قوانینی که در شهر و کشور جاری بود و قوانینی که افراد برای همزیستی با یکدیگر داشتند همه کنار رفتند و به یکباره طریقه زندگی کردنی آمد که اصلاً متعلق به ما نبود و با فرهنگ شهر و شهرشناختی ما بیگانه بود، ولی آمد و سبک زندگی مان را از بین برد.

وی با بیان اینکه در گذشته همیشه خانه مسکونی برای ما خانه ای یک طبقه با اتاق های فراوان که حتی بسیاری از فرزندان در آن زندگی می کردند بود، عنوان کرد: درحال حاضر این موضوع از ریشه نادیده گرفته شده و کنار گذاشته شده است و اینکه تعلق یک خانواده به صورت موروثی به فرزندان و دیگران بتواند انتقال یابد نادیده گرفته شد؛ ما به یکباره همه چیز را تغییر دادیم و زمین را به عنوان یک فضا گرفتیم و به دست شهرداری ها و... سپردیم بدون اینکه یک تعریف فرهنگی - انسانی از آن داشته باشیم، و به اینگونه در این زمین ها خانه هایی با تعداد طبقات بالا ساخته شد تا به چندین نفر واگذار شود.

این پژوهشگر معماری با اشاره به اینکه  معماران در گذشته  در شهرهای بزرگ تا جایی که می‌توانستند از اندیشه‌های متکی بر دین اسلام و مذهب پیروی می کردند، افزود: امروزه از آنجا که نتوانستند این اندیشه‌ها را با فناوری هماهنگ کنند به مرور زمان به فراموشی سپرده شد؛ در گذشته پنجره‌ها از جنس چوب ساخته می‌شد و شکل و اندازه آن متناسب با حیاط خانه و به گونه‌ ای بود که اگر ساکنان خانه کف اتاق می‌نشستند می‌توانستند گل‌های باغچه و حوض داخل حیاط را ببینند، اما اکنون در معماری به اصطلاح مدرن این امکان وجود ندارد.

فلامکی افزود: فرهنگ معماری و هویت معماری حال حاضر ما برای فرنگی ها و دیگر کشورها شاید قابل تعریف باشد، چرا که حقوق مالکیت و بویژه حق شهروندی را بخصوص در این 50 سال اخیر برای خودشان تعریف کرده اند؛ در فرهنگ آپارتمان نشینی فعلی در کشور ما حق شهروندی نادیده گرفته شده  و هنوز هم تعریف مشخصی از آن وجود ندارد.

وی با اشاره به اینکه قوانین مربوط به شهرسازی و قانون مدنی جاری در کشور با قوانین شهرسازی ما انطباق ندارد، افزود:همه موارد عنوان شده، مشکلاتی است که وجود دارد و نمی‌توان بدون توجه به آن‌ها انتظار داشت آشفتگی‌های موجود در شهرسازی و خانه سازی و معماری ما برطرف شود.

وی ادامه داد: دانش معماری جدید نمی‌تواند متکی بر خود و سنت‌های قدیمی محض پیشرفت کند و باید دست در دست سایر رشته‌های علمی و هنری پرورش یافته و به کمال برسد.